قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قالَ يا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿۲۶﴾
[آن مَرد، به شهادت رسید و به او] خطاب شد: به بهشت درآی؛ گفت: ای کاش قوم من [هم] می‌دانستند،
سوره یس (36) آیه 26
صفحه
441
سوره
یس (36)
آیه
26
بِما غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ ﴿۲۷﴾
که صاحب‌اختیارم مرا آمرزید و گرامی‌ام(1) داشت.
سوره یس (36) آیه 27
صفحه
441
سوره
یس (36)
آیه
27
1
به آیه 13 حجرات(49) ان اکرمکم عنداللّه اتقیکم که معیار گرامی بودن نزد خداست، توجّه فرمایید. مفسّرین در مورد هویت این مرد که مسأله مهمی نیست اختلاف دارند؛ آنچه مهمّ است ایمان و توکل فراوان اوست که به تنهایی در مقابل جمع مردم به تأیید رسولان برخاست و تا پای جان ایستاد، به همین مناسبت به صفت «مُکرم» که خاصّ بندگان خالص خداست، توصیف شده است.
وَ ما أَنْزَلْنا عَلى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّماءِ وَ ما كُنَّا مُنْزِلِينَ ﴿۲۸﴾
پس از [شهادت] او برای [هلاک] قومش سپاهی از آسمان نفرستادیم و چنین رسمی [هم] نداشته‌ایم.
سوره یس (36) آیه 28
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
28
إِنْ كانَتْ إِلاَّ صَيْحَةً واحِدَةً فَإِذا هُمْ خامِدُونَ ﴿۲۹﴾
تنها یک خروش سهمناک برخاست و آنگاه همه خاموش شدند.
سوره یس (36) آیه 29
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
29
يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ﴿۳۰﴾
دریغ بر این بندگان که هیچ رسولی بر آنان نمی‌آمد، مگر اینکه به استهزایش می‌گرفتند(1)!
سوره یس (36) آیه 30
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
30
1
به آیه 15 بقره(2) توجّه فرمایید؛ ضمناً گفتارشان را ضمن این استهزاء در آیات 34 و 35 سبأ(34) ملاحظه فرمایید.
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لا يَرْجِعُونَ ﴿۳۱﴾
مگر ندیده‌اند و [نمی‌دانند] که قبل از آنان چه بسیار نسلها را هلاک کردیم(1) که دیگر به سوی اینان بازنمی‌گردند.
سوره یس (36) آیه 31
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
31
1
و این هلاک و نابودی نتیجه عمل خودشان بود، به آیه 44 یونس(10) توجّه فرمایید.
وَ إِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ ﴿۳۲﴾
و بدون استثناء [روز رستاخیز] همه به پیشگاه ما احضار خواهند شد.
سوره یس (36) آیه 32
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
32
وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْناها وَ أَخْرَجْنا مِنْها حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿۳۳﴾
و زمینِ خزان‌زده و خشک برای آنان نشانه‌ای است [از قدرت ما] که حیاتش بخشیدیم و دانه[ها]یی از آن رویاندیم که از آن می‌خورند.
سوره یس (36) آیه 33
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
33
وَ جَعَلْنا فِيها جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَ أَعْنابٍ وَ فَجَّرْنا فِيها مِنَ الْعُيُونِ ﴿۳۴﴾
و در آن [زمین] باغهایی از درختان خرما و انگور پدید آوردیم و چشمه‌سارها در آن روان ساختیم،
سوره یس (36) آیه 34
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
34
لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَ ما عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ أَ فَلا يَشْكُرُونَ ﴿۳۵﴾
تا از ثمرات آن که نه دستهای خودشان [بلکه دست ما] آن را ساخته است، بخورند(1)؛ آیا سپاس نمی‌دارند؟
سوره یس (36) آیه 35
صفحه
442
سوره
یس (36)
آیه
35
1
به استناد آیه 71 یس(همین سوره) علی القاعده «ما» در این آیه نافیه است.