وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ﴿۸﴾
اگر مجازات آنان را چند صباحی به تأخیر اندازیم، [به ریشخند] خواهند گفت: چه چیز آن را بازمی‌دارد؟ آگاه باشید روزی که مجازاتشان فرارسد، از آنان بازداشته نخواهد شد و مجازاتی که استهزایش می‌کردند، دامنگیرشان خواهد شد.222
هود (11)
8
وَ لَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْناها مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُسٌ كَفُورٌ ﴿۹﴾
اگر انسان را از رحمت خود برخوردار سازیم، آنگاه [به مصلحتی] آن را از او بازداریم، نومید و ناسپاس خواهد شد(1).222
هود (11)
9
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 15 و 16 فجر(89) آمده است.
وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
و اگر پس از گزندی که به او رسیده است، نعمت و آسایشی به او بچشانیم، خواهد گفت: مشکلات از من برطرف شد؛ چرا که سرمست و فخرفروش است؛222
هود (11)
10
إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۱۱﴾
مگر شکیبایانِ نیکوکار که آمرزش و پاداشی بزرگ [در انتظار] دارند.222
هود (11)
11
فَلَعَلَّكَ تارِكٌ بَعْضَ ما يُوحى إِلَيْكَ وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَنْ يَقُولُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّما أَنْتَ نَذِيرٌ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ ﴿۱۲﴾
مباد(1) از بیم آنکه می‌گویند چرا گنجی بر او نرسیده یا فرشته‌ای همراهش نیامده است، [ابلاغ] پاره‌ای از آیات را که به تو وحی می‌شود، فروگذاری و نسبت به آن دلتنگ شوی؛ تو فقط هشداردهنده‌ای؛ و خدا کارگزار هر چیزی است.222
هود (11)
12
شیخ المفسرین طبرسی ذیل این آیه گفته است: کلمه «لعلک» در این آیه بر وجه شک نیست و منظور از آن، نهی از ترک اداءِ رسالت است. مفسّران دیگری نیز مثل میبدی و فخر رازی و علاّمه طباطبایی همین نظر را با بیان دیگری تأیید کرده‌اند. اگر این کلمه را تحت‌اللفظ معنی کنیم با مقام حضرت پیامبرص مغایرت دارد؛ به خصوص وقتی روش آن حضرت را در این مورد در آیات 15-17 یونس(10) بررسی می‌کنیم. لازم به یادآوری است که «لعلک» در آیات 6 کهف(18) و 3 شعراء(26) نیز از همین مقوله است.
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَياتٍ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ ﴿۱۳﴾
مگر می‌گویند قرآن را خودش جعل کرده است(1)؟ بگو: اگر راست می‌گویید، ده سوره جعلی مثل آن بیاورید و در برابر خدا هر که را می‌توانید [به کمک] فراخوانید(2).223
هود (11)
13
به آیات 44-46 حاقه(69) توجّه فرمایید.
معنی و مفهوم این آیه به بیان دیگری در آیه 34 طور(52) آمده است؛ به آیه 88 اسراء(17) هم توجّه فرمایید.
فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿۱۴﴾
اگر دعوت شما را نپذیرفتند، بدانید که [قرآن] به علم الهی نازل شده است و معبودی جز او نیست؛ آیا [در برابر خدا] تسلیم خواهید شد؟223
هود (11)
14
مَنْ كانَ يُرِيدُ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمالَهُمْ فِيها وَ هُمْ فِيها لا يُبْخَسُونَ ﴿۱۵﴾
کسانی که [فقط] زندگی دنیا و زیور(1) آن را می‌خواهند، نتیجه تلاششان را در همین [حیات] دنیا به طور کامل به آنان خواهیم داد و در دنیا دچار کاستی نخواهند شد.223
هود (11)
15
به آیه 14 آل‌عمران(3) توجّه فرمایید.
أُولئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فِيها وَ باطِلٌ ما كانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۶﴾
آنان در آخرت جز آتش [دوزخ نصیبی] ندارند(1) و آنچه در دنیا کرده‌اند، به بادرفته و اعمالشان تباه است(2).223
هود (11)
16
معنی و مفهوم مجموع دو آیه 15 و 16 این سوره را باید با توجّه به دو آیه 7 و 8 یونس(10) بررسی و دریافت کرد. استفاده از مواهب دنیا در صورتی که موجب فراموش شدن آخرت نباشد، منع نشده است؛ به آیات 200-202 بقره(2) و 134 نساء(4) نیز توجّه فرمایید؛ ضمناً مفهوم مجموعه دو آیه 15 و 16 به بیان دیگر در آیه 18 اسراء(17) آمده است.
به مثالهایی در این زمینه در آیات 18 ابراهیم(14) و 39 نور(24) توجّه فرمایید.
أَ فَمَنْ كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحْمَةً أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ ﴿۱۷﴾
آیا کسی که نشانه روشنی(1) از جانب صاحب‌اختیارش دارد و گواهی(2) از [جانب] خدا آن را می‌خواند، و قبل از آن هم کتاب موسی در حالی که پیشوا و رحمتی بود [مؤید او است(3)، مانند کسی است که بینه و شاهدی ندارد و منکر این پیام است]؟ آنان [که در جستجوی حقیقتند] به قرآن ایمان می‌آورند؛ و هر که از سایر گروهها آن را انکار کند، وعده گاهش آتش است؛ در مورد آن در تردید مباش، که حقیقتی از جانب صاحب‌اختیار توست، ولی بیشتر مردم باور نمی‌کنند(4).223
هود (11)
17
منظور قرآن است.
منظور رسول اکرمص است.
معنی و مفهوم این آیه به صورت روشن‌تر در آیه 122 انعام(6) آمده است.