وَ الْخامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كانَ مِنَ الْكاذِبِينَ ﴿۷﴾
و بار پنجم [ابراز دارد] که نفرین خدا بر او باد اگر دروغ گفته باشد.350
نور (24)
7
وَ يَدْرَؤُا عَنْهَا الْعَذابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِينَ ﴿۸﴾
و چهار بار سوگند زن به خدا که شوهرش دروغ گفته است، مجازات(1) را از او بازمیدارد؛350
نور (24)
8
منظور از کلمه مجازات در آیه، همان مجازاتی است که در آیه 2 نور(همین سوره) آمده است.
وَ الْخامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْها إِنْ كانَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۹﴾
و بار پنجم [ابراز دارد] که خشم خدا بر او باد اگر [همسرش] راست گفته باشد(1).350
نور (24)
9
در مورد اینکه بعد چه میشود، قرآن سکوت کرده است؛ و بعضی از فقها گفتهاند: در این شرایط ازدواج قطع میشود.
وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ ﴿۱۰﴾
اگر افزونبخشی و رحمت خدا بر شما نبود و اینکه بازپذیر و فرزانه است [خطاکارانِ پشیمان از آینده خود مأیوس میشدند].350
نور (24)
10
إِنَّ الَّذِينَ جاؤُ بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظِيمٌ ﴿۱۱﴾
کسانی که آن بهتان را مطرح کردند(1) گروهی از خود شما هستند؛ آن [شایعه پراکنی] را شرّی مپندارید، بلکه نتیجهاش برای شما خیر است؛ هر یک از آنان [که سهمی در اشاعه این افترا دارند، عواقب] دستاوردشان را خواهند داشت، خاصّه آن کس که در رأس فتنه قرار داشت، مجازاتی بزرگ [در انتظار] خواهد داشت.351
نور (24)
11
اشاره به اتهام ناروایی است که دورویان درباره عایشه همسر رسول خدا مطرح کردند، و خدا او را همچون مریم و یوسف از اتهام تبرئه کرد.
لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيْراً وَ قالُوا هذا إِفْكٌ مُبِينٌ ﴿۱۲﴾
چرا آنگاه که آن [بهتان] را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به یکدیگر(1) حسن نیت نشان ندادند و نگفتند که این دروغی است آشکار(2).351
نور (24)
12
از نظر مفهوم «انفسهم» در این قبیل موارد به آیه 11 حجرات(49) و لا تلمزوا انفسکم توجّه فرمایید.
به آیه 12 حجرات(49) توجّه فرمایید.
لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ ﴿۱۳﴾
چرا چهار گواه بر آن [ادّعا] نیاوردند؟ اینک که گواه نیاوردهاند(1)، در نظر خدا دروغپردازند.351
نور (24)
13
اشاره به دستوری است که در مورد ضرورت حضور 4 شاهد در آیه 15 نساء(4) آمده است.
وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِيما أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذابٌ عَظِيمٌ ﴿۱۴﴾
و اگر افزونبخشی و رحمت خدا در دنیا و آخرت بر شما نبود، به سزای ماجرایی که در آن دخالت داشتید، مجازاتی بزرگ دامنگیرتان میشد(1).351
نور (24)
14
یعنی خدا در مجازات تعجیل نمیکند و فرصت اصلاح میدهد به آیه 45 فاطر(35) توجّه فرمایید.
إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ ﴿۱۵﴾
آنگاه که آن [شایعه] را دهان به دهان فرا میگرفتید و ناآگاهانه بازگو میکردید و آن را کاری ساده میپنداشتید، در حالی که نزد خدا بس بزرگ بود(1).351
نور (24)
15
معنی و مفهوم این آیه، در آیه 65 توبه(9) نیز آمده است.
وَ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهذا سُبْحانَكَ هذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ ﴿۱۶﴾
چرا به محض شنیدن این سخن نگفتید: ما را نسزد که آن را بازگو کنیم، سبحان اللّه! این بهتانی است بزرگ.351
نور (24)
16