قالَ كَذلِكَ قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً ﴿۹﴾
[فرشته وحی] گفت: بله، صاحب‌اختیارت گفت: این کار بر من آسان است، [همان‌گونه که] تو را قبلاً در حالی که وجود نداشتی، آفریدم.
سوره مریم (19) آیه 9
صفحه
305
سوره
مریم (19)
آیه
9
قالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيًّا ﴿۱۰﴾
گفت: صاحب‌اختیارا، نشانه‌ای برایم مقرّر دارد [که زمان تحقّق این رویداد را مشخّص کند(1)]؛ گفت: نشانه تو این است که در عین تندرستی سه شب [انه روز(2)] قادر به تکلّم با مردم نخواهی بود [مگر به اشاره(3)].
سوره مریم (19) آیه 10
صفحه
305
سوره
مریم (19)
آیه
10
1
این درخواست زکریا برای اطمینان قلب بود، همان طور که در مورد ابراهیم در آیه 260 بقره(2) آمده است.
2
به آیه 41 آل‌عمران(3) که مدّت را سه روز مشخّص کرده است، توجّه فرمایید.
3
برای توجیه افزوده، به آیه 41 آل‌عمران(3) توجّه فرمایید.
فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ فَأَوْحى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا ﴿۱۱﴾
آنگاه از محراب [عبادت] به میان قومش بیرون آمد و به آنان اشاره کرد که: بامداد و شبانگاه [خدای را] تقدیس کنید.
سوره مریم (19) آیه 11
صفحه
305
سوره
مریم (19)
آیه
11
يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿۱۲﴾
[گفتیم:] ای یحیی، [احکام] کتاب(1) را جدّی بگیر؛ و به او در کودکی دانشِ توأم با بینش دادیم؛
سوره مریم (19) آیه 12
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
12
1
مفسّران گفته‌اند مراد از «کتاب» در اینجا با احتمال قوی تورات است و با احتمال ضعیف کتاب دیگری است که بر خود یحییع وحی می‌شد.
وَ حَناناً مِنْ لَدُنَّا وَ زَكاةً وَ كانَ تَقِيًّا ﴿۱۳﴾
و مهربانی و پارسایی از جانب خویش به او که پرواپیشه بود [بخشیدیم]؛
سوره مریم (19) آیه 13
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
13
وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّاراً عَصِيًّا ﴿۱۴﴾
و با پدر و مادرش نیک رفتار بود و خودکامه و نافرمان نبود.
سوره مریم (19) آیه 14
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
14
وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ﴿۱۵﴾
سلام بر او، روزی که تولّد یافت و روزی که می‌میرد و روزی که زنده برانگیخته خواهد شد.
سوره مریم (19) آیه 15
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
15
وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَكاناً شَرْقِيًّا ﴿۱۶﴾
مریم را در این کتاب یاد کن، آنگاه که در محلی [آرام] در شرق [بیت‌المقدّس] از خانواده خویش کناره گرفت.
سوره مریم (19) آیه 16
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
16
فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِيًّا ﴿۱۷﴾
و [برای مناجات با خدا] خود را از مردم مستور کرد؛ آنگاه جبرئیل(1) [فرشته مقرّب خود] را به سوی او فرستادیم و او به صورت بشری کامل اندام، بر وی ظاهر گشت.
سوره مریم (19) آیه 17
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
17
1
برای توجیه ترجمه «روح» به جبرئیل، به زیرنویس آیه 87 بقره(2) مراجعه فرمایید؛ ضمناً به آیات 102 نحل(16) و 193 شعراء(26) نیز توجّه فرمایید.
قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا ﴿۱۸﴾
مریم [ترسان شد و] گفت: از [مزاحمتِ] تو به خدای رحمان پناه می‌برم(1)، اگر پروا داری [از من دور شو].
سوره مریم (19) آیه 18
صفحه
306
سوره
مریم (19)
آیه
18
1
این گفتار مریم اجرای دستوری است که در آیه 97 مؤمنون(23) آمده است.