فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾
او همان کسی است که یتیم را به سختی می‌رانَد،
سوره ماعون (107) آیه 2
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
2
وَ لا يَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾
و بر اطعام بینوا ترغیب نمی‌کند؛
سوره ماعون (107) آیه 3
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
3
فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾
وای بر آن نمازگزاران،
سوره ماعون (107) آیه 4
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
4
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ ﴿۵﴾
که از نماز خود غافلند(1)،
سوره ماعون (107) آیه 5
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
5
1
ساهون: جمع ساهی از ماده سَهو: غافل، بی‌خبر.
الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ ﴿۶﴾
همانان که ریا می‌ورزند،
سوره ماعون (107) آیه 6
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
6
وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ ﴿۷﴾
و مایحتاج زندگی را [از دیگران] دریغ می‌دارند.
سوره ماعون (107) آیه 7
صفحه
602
سوره
ماعون (107)
آیه
7