وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ ﴿۵۸﴾
و چون به نماز فرا میخوانید، آن را به استهزاء و بازیچه گیرند؛ زیرا گروهی بیخرد هستند.118
مائده (5)
58
قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُونَ ﴿۵۹﴾
بگو: ای اهلکتاب، آیا جز [برای] این بر ما عیب میگیرید که به خدا و کتابهایی که بر ما و قبل از آن نازل شده است، ایمان داریم و [جز برای] اینکه بیشتر شما منحرفید.118
مائده (5)
59
قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازِيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبِيلِ ﴿۶۰﴾
بگو: آیا شما را به [اعمالی که] از نظر جزا نزد خدا بدتر از این [خوردهگیری بیموردتان] است، آگاه سازم؟ [اعمال] آنان که خدا نفرینشان کرده و بر آنان خشم گرفته است و برخی از آنان را [به حالت] بوزینه و خوک(1) گردانید و نیز کسانی که [به جای خدا] طاغوتها [و امرای خودکامه] را بندگی کردند؛ آنان در جایگاهی بدترند و از راه درست گمگشتهتر.118
مائده (5)
60
قرده: جمع قِرد و خنازیر: جمع خنزیر.
وَ إِذا جاؤُكُمْ قالُوا آمَنَّا وَ قَدْ دَخَلُوا بِالْكُفْرِ وَ هُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما كانُوا يَكْتُمُونَ ﴿۶۱﴾
چون نزد شما آیند، اظهار ایمان کنند و حال آنکه با همان انکار که آمدند، بازگشتند؛ و خدا از آنچه پنهان میداشتند آگاهتر است.118
مائده (5)
61
وَ تَرى كَثِيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۶۲﴾
بسیاری از آنان را میبینی که در گناه و تجاوز و حرامخواری میشتابند؛ به راستی رفتار زشتی دارند.118
مائده (5)
62
لَوْ لا يَنْهاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَصْنَعُونَ ﴿۶۳﴾
چرا الهیون و علمای مذهبی، آنان را از گفتار گنهآلود و حرامخواریشان بازنمیدارند؟ به راستی رفتار زشتی دارند.118
مائده (5)
63
وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاءُ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً وَ أَلْقَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ ﴿۶۴﴾
یهودیان گفتند: دست خدا بسته است(1)! دستهاشان بسته باد که به خاطر این گفتار مورد نفرین قرار گرفتند؛ دو دست(2) [توانای] او گشوده است(3)، آن گونه که بخواهد [بیدریغ] میبخشد. آیاتی که از جانب صاحباختیارت بر تو نازل شده است، بر طغیان و انکار بسیاری از آنان میافزاید؛ و [به کیفر آن] تا روز رستاخیز میانشان دشمنی و کینه ایجاد کردیم؛ هر گاه که آتشی برای جنگ افروختند، خدا آن را فرونشاند. پیوسته در زمین به تبهکاری میکوشند؛ و خدا تبهکاران را دوست ندارد.118
مائده (5)
64
اشاره نیش دار یهودیان به موضوع آیات 11 حدید(57) و 17 تغابن(64) است؛ و نیز در همین مضمون میگفتند خدا نیازمند است و ما بینیاز هستیم؛ به آیه 181 آلعمران(3) توجّه فرمایید.
واژه «یدا» در آیه، در اصل «یدان» بوده که «نون» تثنیه طبق قاعده، در اثر اضافه شدن به ضمیر «ه» حذف شده است. این واژه در آیات 57 کهف(18) و 40 نبأ(78) و نیز واژه «یداک» در آیه 10 حج(22) از همین مقوله است.
بسته بودن دست کنایه از بخل و باز بودن آن کنایه از بخشندگی است؛ به آیه 29 اسراء(17) توجه فرمایید.
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَكَفَّرْنا عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَأَدْخَلْناهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿۶۵﴾
اگر اهلکتاب ایمان میآوردند و پرواپیشه میشدند، بدیهایشان را میزدودیم(1) و به باغهای بهشتِ سرشار از نعمت واردشان میکردیم(2).119
مائده (5)
65
به زیرنویس آیه 7 عنکبوت(29) مراجعه فرمایید.
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 69 مائده(همین سوره) آمده است.
وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ ﴿۶۶﴾
اگر آنان به تورات و انجیل و هر آنچه از جانب صاحباختیارشان نازل شده است، عمل میکردند، از نعمتهای آسمان و زمین برخوردار میشدند؛ برخی از آنان گروهی میانهرو هستند؛ و بسیاری [دیگر] رفتار زشتی دارند.119
مائده (5)
66
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرِينَ ﴿۶۷﴾
ای رسول، آنچه از [جانب] صاحباختیارت بر تو نازل شده است ابلاغ کن؛ در غیر این صورت، رسالتش را انجام ندادهای. خدا تو را از [گزند] مردم حفظ خواهد کرد؛ که خدا انکارورزان را هدایت نخواهد کرد.119
مائده (5)
67