وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً ﴿۲۳﴾
به [بررسی] اعمالشان میپردازیم و همه را [همچون] غباری پراکنده میسازیم(1).
سوره فرقان (25) آیه 23
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
23
1
به مثالهایی در این زمینه در آیات 18 ابراهیم(14) و 39 نور(24) توجّه فرمایید؛ ضمناً مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 105 کهف(18) آمده است.
أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلاً ﴿۲۴﴾
بهشتیان در آن روز بهترین قرارگاه و نیکوترین استراحتگاه را دارند.
سوره فرقان (25) آیه 24
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
24
وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلاً ﴿۲۵﴾
روزی که آسمانها با ابر[ها] بشکافد(1) و فرشتگان به فراوانی فروفرستاده شوند.
سوره فرقان (25) آیه 25
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
25
1
کلمه «تشقّق» در اصل «تتشقّق» بوده که «تاء» آن حذف شده است.
الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَ كانَ يَوْماً عَلَى الْكافِرِينَ عَسِيراً ﴿۲۶﴾
آن روز فرمانروایی حقیقی خاصّ خدای رحمان است(1)؛ و برای انکارورزان روز دشواری خواهد بود.
سوره فرقان (25) آیه 26
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
26
1
مفهوم این بخش از آیه، به بیان دیگر در نیمه دوّم آیه 16 غافر(40) آمده است.
وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً ﴿۲۷﴾
روزی که ستمگر دو دست خویش [به حسرت] بگزد(1)، گوید: ای کاش راهی هماهنگ با رسول را پیش میگرفتم(2).
سوره فرقان (25) آیه 27
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
27
1
کنایه از شدّت حسرت و پشیمانی است؛ به آیات 167 بقره(2) و نیمه دوّم 54 یونس(10) توجّه فرمایید.
2
به بیان دیگر در آیات 66 احزاب(33) ، 2 حجر(15) و 24 فجر(89) آمده است.
يا وَيْلَتى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلاً ﴿۲۸﴾
وای بر من، ای کاش فلان [گمراه] را به دوستی نمیگرفتم(1)؛
سوره فرقان (25) آیه 28
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
28
1
به آیه 67 زخرف(43) توجّه فرمایید.
لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِي وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً ﴿۲۹﴾
با آنکه [حقایق] قرآن به من رسیده بود، مرا از [پیروی] آن گمراه کرد؛ و شیطان فروگذارنده انسان است(1).
سوره فرقان (25) آیه 29
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
29
1
به آیات 48 انفال(8) و 22 ابراهیم(14) توجّه فرمایید.
وَ قالَ الرَّسُولُ يا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً ﴿۳۰﴾
و رسول [به شِکوِه] میگوید: صاحباختیارا، قوم من قرآن را به کناری نهادند.
سوره فرقان (25) آیه 30
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
30
وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً ﴿۳۱﴾
بدین گونه برای هر پیامبری دشمنانی(1) از بزهکاران پدیدآوردیم؛ و[لی] صاحباختیار تو به عنوان هادی و یاور کافی است.
سوره فرقان (25) آیه 31
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
31
1
عَدُوّ: این واژه برای مفرد و جمع به کار میرود و در اینجا جمع است.
وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً كَذلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤادَكَ وَ رَتَّلْناهُ تَرْتِيلاً ﴿۳۲﴾
انکارورزان گویند: چرا قرآن یکباره بر او نازل نشده است؟ اینگونه [تدریجاً بر تو فرستادیم]، تا دلت را بدان استواری [و آرامش] دهیم(1) و به آرامی تمام خواندیم.
سوره فرقان (25) آیه 32
صفحه
362
سوره
فرقان (25)
آیه
32