وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿۵﴾
هیچ سخن تازه‌ای از خدای رحمان بر آنان نمی‌رسید، مگر اینکه از آن رویگردان بودند.
سوره شعراء (26) آیه 5
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
5
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ﴿۶﴾
در حقیقت تکذیب [و استهزا] کردند، ولی به زودی خبرهای(1) آنچه استهزایش می‌کردند به آنان خواهد رسید.
سوره شعراء (26) آیه 6
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
6
1
به زیرنویس دوم آیه 5 انعام(6) مراجعه فرمایید.
أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿۷﴾
آیا به زمین نمی‌نگرند که چه بسیار از هرگونه [گیاه] سودمندی در آن رویاندیم.
سوره شعراء (26) آیه 7
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
7
إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۸﴾
به راستی در این [امور] نشانه‌ای است [از تدبیرِ خدا]، و[لی] بیشترشان سرِ ایمان نداشتند.
سوره شعراء (26) آیه 8
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
8
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۹﴾
بی‌گمان صاحب‌اختیار تو فرادست و مهربان است.
سوره شعراء (26) آیه 9
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
9
وَ إِذْ نادى رَبُّكَ مُوسى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۱۰﴾
[به یاد آر] هنگامی که صاحب‌اختیارت موسی را ندا داد که: به سراغ آن گروه ستمگر برو،
سوره شعراء (26) آیه 10
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
10
قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لا يَتَّقُونَ ﴿۱۱﴾
گروه فرعون؛ [و توجّه کن که با هشدار تو] آیا [باز هم] پروا نمی‌کنند(1)؟
سوره شعراء (26) آیه 11
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
11
1
اَلا: ترکیب همزه استفهام و لاء نفی.
قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ ﴿۱۲﴾
گفت: صاحب‌اختیارا، از آن ترس دارم که مرا دروغ‌پرداز بشمارند(1)؛
سوره شعراء (26) آیه 12
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
12
1
ضمیر مفعولی «ی» از آخر فعل حذف شده و به جای آن کسره گرفته.
وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِلى هارُونَ ﴿۱۳﴾
و تحمّل [کافی] ندارم و بیانم رسا نیست(1)؛ پس به هارون نیز [پیام] فرست [که دستیار من باشد(2)]؟
سوره شعراء (26) آیه 13
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
13
1
معنی تحت‌اللفظ آن، «سینه‌ام تنگ می‌شود و زبانم گشوده نمی‌شود» است؛ ولی اصطلاح را نمی‌توان تحت‌اللفظ ترجمه کرد.
2
به آیات 29-32 طه(20) توجّه فرمایید.
وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ ﴿۱۴﴾
و آنان ادّعای گناهی بر گردن من دارند(1)؛ می‌ترسم مرا به قتل برسانند.
سوره شعراء (26) آیه 14
صفحه
367
سوره
شعراء (26)
آیه
14
1
این گناه در آیه 33 قصص(28) بیان شده و جزئیات آن در آیه 15 قصص(28) آمده است.