يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرى إِنْ يَعْلَمِ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْراً يُؤْتِكُمْ خَيْراً مِمَّا أُخِذَ مِنْكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۷۰﴾
ای پیامبر، به اسیرانی که در دست شما هستند، [به هنگام آزادشدنشان] بگو: اگر [با پذیرش توحید،] خدا خیری در دل شما مشاهده کند، بهتر از آنچه [به عنوان فدیه] از شما گرفته شده، به شما ارزانی خواهد داشت و شما را میبخشاید، که خدا آمرزگاری است مهربان.186
انفال (8)
70
وَ إِنْ يُرِيدُوا خِيانَتَكَ فَقَدْ خانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْكَنَ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿۷۱﴾
اگر قصد خیانت با تو داشته باشند، [بدان که] قبلاً هم [با عناد و انکار خود] به خدا خیانت ورزیدهاند، ولی خدا [تو را] بر آنان تسلّط داد(1)؛ و خدا دانایی فرزانه است.186
انفال (8)
71
از اسیرانی که با پرداخت فدیه آزاد میشدند، تعهّد گرفته میشد که از آن پس، به جنگ با مسلمانان نیایند و با مشرکین علیه مسلمانان همدست نشوند. در این آیه خدا به مسلمانان میفرماید: اگر هم عهد خود را شکستند، خدا باز هم رسول خود را بر آنها پیروز میگرداند. در این آیه تصریح شده است که مسلمانان نمیتوانند - به صرف حدس و گمان بر خیانت اسیران پس از آزادی - رعایت قانون را در مورد آنها کنار بگذارند. این دستور، مشابه دستوری است که در آیات 61 و 62 انفال(همین سوره) آمده است که پیشنهاد صلح دشمن را - حتّی اگر احساس کنی قصد فریب دارند - بپذیر و بر خدا توکل کن.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ الَّذِينَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يُهاجِرُوا ما لَكُمْ مِنْ وَلايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّى يُهاجِرُوا وَ إِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثاقٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿۷۲﴾
کسانی که ایمان آوردند و [در راه عقیده از وطن] هجرت کردند و با اموال و جانهای خویش در راه خدا به مبارزه برخاستند و کسانی که [در مدینه مهاجران را] پناه و یاری دادند، دوستان یکدیگرند؛ و کسانی که ایمان آورده، و مهاجرت نکردند، مادام که هجرت نکردهاند، هیچ گونه دوستی با آنان نخواهید داشت؛ امّا اگر به خاطر دین [درگیر شدند و] از شما یاری طلبیدند، یاریشان وظیفه شماست(1)، مگر اینکه [درگیری آنان] بر ضدّ گروهی باشد که میان شما و آنان پیمان [ترک مخاصمه] باشد؛ و خدا به آنچه میکنید بیناست.186
انفال (8)
72
به آیه 75 نساء(4) توجّه فرمایید.
وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ إِلاَّ تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِيرٌ ﴿۷۳﴾
انکارورزان هم دوستان [و مدافعان] یکدیگرند. اگر دستور [کمک به مؤمنین مکه] را [رعایت] نکنید، فتنه و فسادی بزرگ(1) در این سرزمین روی خواهد داد.186
انفال (8)
73
برای روشن شدن معنی و مفهوم فتنه مورد بحث در این آیه، به زیرنویس آیه 193 بقره(2) مراجعه فرمایید.
وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ الَّذِينَ آوَوْا وَ نَصَرُوا أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ ﴿۷۴﴾
کسانی که ایمان آوردند و در راه خدا هجرت کردند و به مبارزه برخاستند و نیز کسانی که [در مدینه مهاجران را] پناه و یاری دادند، به حقیقت اهل ایمانند؛ [و] آمرزش و روزی فاخر دارند.186
انفال (8)
74
وَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنْكُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿۷۵﴾
و کسانی که بعداً ایمان آورده، هجرت کردند و به اتّفاق شما به مبارزه برخاستند، از شما هستند؛ و[لی] در کتاب خدا، خویشاوندان نسبت به آنان [در مورد نیکی و انفاق] سزاوارترند؛ که خدا به هر امری داناست.186
انفال (8)
75