وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۱۵۵﴾
و این [قرآن] کتابی مبارک است که نازل کردیم، از آن پیروی کنید و پرواپیشه باشید، بسا که مورد رحمت قرار گیرید؛149
انعام (6)
155
أَنْ تَقُولُوا إِنَّما أُنْزِلَ الْكِتابُ عَلى طائِفَتَيْنِ مِنْ قَبْلِنا وَ إِنْ كُنَّا عَنْ دِراسَتِهِمْ لَغافِلِينَ ﴿۱۵۶﴾
تا نگویید: تنها بر دو گروه [یهود و نصاری] قبل از ما کتاب نازل شده است و ما از بحث و مطالعه [کتابِ] آنان بی‌خبر بودیم؛149
انعام (6)
156
أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتابُ لَكُنَّا أَهْدى مِنْهُمْ فَقَدْ جاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِآياتِ اللَّهِ وَ صَدَفَ عَنْها سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آياتِنا سُوءَ الْعَذابِ بِما كانُوا يَصْدِفُونَ ﴿۱۵۷﴾
یا نگویید: اگر بر ما نیز کتاب نازل می‌شد، راه‌‌‌یافته‌تر از آنان بودیم؛ اینک برای شما نیز نشانه روشن و هدایت و رحمت از جانب صاحب‌اختیارتان فرا رسید؛ و کیست ستمکارتر از آن که آیات خدا را دروغ شمرْد و از آنها رویگردان شد؟ کسانی را که از آیات ما کناره گرفتند، به خاطر اعراض [بی‌دلیل]شان به مجازاتی سخت کیفر خواهیم داد.149
انعام (6)
157
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ ﴿۱۵۸﴾
آیا [پس از آن همه اندرزهای رسا] جز این انتظار می‌برند که فرشتگان [مرگ(1)] به سراغشان آیند یا [مجازاتِ] پروردگارت و یا برخی از نشانه‌های [مجازات] ش(2) فرا رسد؟ روزی که برخی از نشانه‌های [مجازات] صاحب‌اختیارت آشکار شود، ایمان افرادی که قبلاً ایمان نداشته یا در پرتو ایمان دست به کار نیکی نزده‌اند، سودی به حالشان نخواهد داشت(3)؛ بگو: شما منتظر باشید، ما هم در انتظار خواهیم ماند.150
انعام (6)
158
برای توجیه افزوده، به نیمه دوم آیه 93 انعام(همین سوره) توجه فرمایید.
برای توجیه افزوده، با آیات 26 نحل(16) و 5 اعراف(7) مقایسه فرمایید. این نحوه بیان در آیه 2 حشر(59) نیز آمده است.
به آیه 18 نساء(4) توجّه فرمایید و مصداق آن را در آیه 90 یونس(10) ملاحظه فرمایید.
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۱۵۹﴾
مسلّماً تو با کسانی که دین خویش را دستخوش تفرقه کردند و گروه گروه شدند، هیچ پیوند و بستگی نداری(1)؛ آنان کارشان فقط با خداست و [روز رستاخیز] از رفتاری که داشتند، آگاهشان خواهد ساخت(2)150
انعام (6)
159
زیرا توسّط تو، یک آیین بیشتر عرضه نداشتیم و یک نام بیشتر بر آن ننهادیم؛ به آیه 78 حج(22) هو سماکم المسلمین توجّه فرمایید.
به آیه 22 ق(50) توجّه فرمایید.
مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى إِلاَّ مِثْلَها وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ ﴿۱۶۰﴾
هر که کار نیکو عرضه کند، پاداش او چندین برابر(1) خواهد بود؛ و آنان که کار زشتی عرضه کنند، فقط همانند آن کیفر بینند و مورد ظلم قرار نمی‌گیرند(2).150
انعام (6)
160
بعضی از تفاسیر از جمله تفسیر کبیر منهج‌الصادقین عقیده دارند که لفظ «عشر» در این موارد برای اظهار کثرت است؛ آیات 245 و 261 بقره(2) ، 40 نساء(4) ، 10 زمر(39) و 84 قصص(28) مؤید نظر اوست.
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیه 84 قصص(28) آمده است.
قُلْ إِنَّنِي هَدانِي رَبِّي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿۱۶۱﴾
بگو: صاحب‌اختیارم مرا به راهی راست هدایت کرده است؛ [به] دینی پایدار، همان آیین ابراهیم حقگرا که در جرگه شرک‌‌‌ورزان نبود(1).150
انعام (6)
161
مفهوم این آیه به بیان دیگر در آیه 123 نحل(16) آمده است.
قُلْ إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۱۶۲﴾
بگو: نماز و [تمامی] عباداتم و زندگی و مرگم همه برای خدای صاحب‌اختیار جهانیان است؛150
انعام (6)
162
لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ ﴿۱۶۳﴾
که هیچ شریکی ندارد؛ و به همین [اخلاص در توحید] فرمان یافته‌ام و پیشگام تسلیم‌شدگان [در مقابل خدا] هستم(1).150
انعام (6)
163
برای توجیه افزوده، با بخش پایانی آیه 71 انعام(6) مقایسه فرمایید.
قُلْ أَ غَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَ لا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى ثُمَّ إِلى رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿۱۶۴﴾
بگو: آیا غیر خدا را صاحب‌اختیار [خود] تلقّی کنم با آنکه او صاحب‌اختیار هر موجودی است؟ هیچ کس دستاوردی جز بر عهده خودش ندارد؛ و هیچ کس بار گناه دیگری را بر عهده نخواهد داشت(1)؛ آنگاه بازگشت شما به پیشگاه صاحب‌اختیارتان است و در موارد اختلافتان [داوری و] شما را آگاه می‌سازد.150
انعام (6)
164
پاسخ ادّعای باطلِ انکارورزان است که در آیه 12 عنکبوت(29) آمده است؛ ضمناً مفهوم این عبارت را به بیان دیگر در آیه 134 بقره(2) ملاحظه فرمایید. مفاد این آیه با آیات 25 نحل(16) و 13 عنکبوت(29) تناقضی ندارد، چرا ؟