يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ لا يَفْتُرُونَ ﴿۲۰﴾
شب و روز بیآنکه سستی نشان دهند، خدای را تقدیس میکنند.
سوره انبیاء (21) آیه 20
صفحه
323
سوره
انبیاء (21)
آیه
20
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنْشِرُونَ ﴿۲۱﴾
مگر [این مردم] معبودهایی در زمین اختیار کردهاند که [مردگان را] برمیانگیزند؟!
سوره انبیاء (21) آیه 21
صفحه
323
سوره
انبیاء (21)
آیه
21
لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿۲۲﴾
اگر در آسمان و زمین معبودهایی جز خدا بود، [در اثر تدبیرهای متضاد] هر دو تباه میشدند(1)؛ خدای صاحباختیار عرش از توصیف [جاهلانه] آنان مبرّاست.
سوره انبیاء (21) آیه 22
صفحه
323
سوره
انبیاء (21)
آیه
22
1
معنی و مفهوم آیه، به بیان دیگر در آیه 42 اسراء(17) نیز آمده است.
لا يُسْئَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ ﴿۲۳﴾
او در برابر کارش [از هیچ مرجعی] بازخواست نمیشود، و[لی] مردم همه مسؤولند(1).
سوره انبیاء (21) آیه 23
صفحه
323
سوره
انبیاء (21)
آیه
23
1
حتّی پیامبران؛ به آیه 6 اعراف(7) توجّه فرمایید.
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ هذا ذِكْرُ مَنْ مَعِيَ وَ ذِكْرُ مَنْ قَبْلِي بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۲۴﴾
مگر به جای او افرادی را معبود [خود] گرفتند؟ بگو: [پس] دلیلتان را بیاورید؛ این [کلمه توحید، اساسِ] کتابِ یاران من و کتابِ موحّدانِ قبل از من است، ولی بیشترشان حقیقت را نمیدانند و لذا از آن رویگردانند.
سوره انبیاء (21) آیه 24
صفحه
323
سوره
انبیاء (21)
آیه
24
وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿۲۵﴾
قبل از تو هیچ رسولی نفرستادیم، مگر اینکه به او وحی کردیم که: معبودی جز من نیست، تنها مرا بندگی کنید.
سوره انبیاء (21) آیه 25
صفحه
324
سوره
انبیاء (21)
آیه
25
وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ ﴿۲۶﴾
گفتند [خدای] رحمان فرزندان اناث(1) [از فرشتگان(2)] برگزیده است! او منزّه [از این نسبتها] است؛ و فرشتگان بندگان گرامی [خدا] هستند؛
سوره انبیاء (21) آیه 26
صفحه
324
سوره
انبیاء (21)
آیه
26
1
«ولد» برای مذکر و مؤنّث و مفرد و جمع یکسان به کار میرود؛ لذا در اینجا که منظور جمع دختران بوده، به صورت مفرد آمده است.
2
ابتدا به آیه 57 نحل(16) و بعد به آیه 19 زخرف(43) توجّه فرمایید.
لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ ﴿۲۷﴾
که در گفتار بر او پیشدستی نکنند و به فرمان او عمل میکنند.
سوره انبیاء (21) آیه 27
صفحه
324
سوره
انبیاء (21)
آیه
27
يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿۲۸﴾
آنچه در پیش دارند و آنچه پشت سر نهادهاند، خدا میداند؛ و جز برای کسانی که خدا [از آنان] خشنود باشد، امداد [غیبی] نمیکنند و از مهابت(1) او هراسانند.
سوره انبیاء (21) آیه 28
صفحه
324
سوره
انبیاء (21)
آیه
28
1
فیض کاشانی و بیضاوی «خشیت» را در اینجا به معنی عظمت و مهابت گرفتهاند، ولی علاّمه طباطبایی با آنکه این آیه در مورد فرشتگان است، آن را همچون آیه 57 مؤمنون(23) ترس از مجازات معنی کرده است و آیه بعدی را (29 انبیاء) مؤید نظر خود دانسته است؛ واللّه اعلم.
وَ مَنْ يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلهٌ مِنْ دُونِهِ فَذلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ كَذلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿۲۹﴾
هر که از آنها داعیه معبود شدن در کنار خدا را داشته باشد، به دوزخ کیفرش میدهیم؛ ستمگران را این گونه کیفر میدهیم.
سوره انبیاء (21) آیه 29
صفحه
324
سوره
انبیاء (21)
آیه
29