إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ ﴿۵۴﴾
صاحباختیار شما خداست که آسمانها و زمین را طی شش دوران(1) آفرید، آنگاه بر عرش [تدبیر] مستقر گشت؛ روز را به [پرده] شب - که شتابان در پی آن است - میپوشاند، و خورشید و ماه و ستارگان را [آفرید] که به فرمان او [برای شما] آماده خدمتند؛ آگاه باشید که آفرینش و تدبیر [جهان] ویژه اوست؛ منشأ برکات است خدایی که صاحباختیار جهانیان است.157
اعراف (7)
54
واژه «ایام» جمع «یوم» برخلاف «نهار» که فقط به معنی «روز» در برابر «لیل» به معنی شب میباشد، در قرآن به معنی مرحله و دوره زمانی نیز به کار رفته؛ به آیات 47 حج(22) و 4 معارج(70) توجّه فرمایید.
ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿۵۵﴾
صاحباختیار خویش را به زاری و در نهان [به نیایش] بخوانید(1)، [و از تجاوز دست بردارید] که او متجاوزان را دوست ندارد.157
اعراف (7)
55
قید «در نهان» نشان میدهد که تضرّع در حضور مردم را خدا دوست ندارد و این کار نوعی تظاهر است. مصداق تضرّع در نهان را در مورد زکریای نبی در آیات 3-6 مریم(19) ملاحظه فرمایید.
وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿۵۶﴾
و در زمین پس از اصلاحش تبهکاری نکنید و خدای را با ترس و امید [به نیایش] بخوانید، که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است(1).157
اعراف (7)
56
به آیات 186 بقره(2) ، 53 زمر(39) و 16 ق(50) توجّه فرمایید.
وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذا أَقَلَّتْ سَحاباً ثِقالاً سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَنْزَلْنا بِهِ الْماءَ فَأَخْرَجْنا بِهِ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ كَذلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتى لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿۵۷﴾
اوست که پیش از [بارانِ] رحمتش بادها را بشارت آور(1) میفرستد، تا آنگاه که ابری گرانبار را حمل کنند، آن را به سرزمین[های] خزانزده و خشک روان سازیم و بدان باران را فروفرستیم و همه میوهها را با آن [از دل خاک] پدید آوریم؛ مردگان را نیز همین گونه [از خاک] خارج کنیم، بسا که [به این مثلها] پند پذیرید(2).157
اعراف (7)
57
بُشر: جمع بشیر: بشارتدهنده.
اصل واژه «تَذَکرون»، «تَتَذَکرون» است.
وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِداً كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ ﴿۵۸﴾
سرزمین [مناسب و] پاک، گیاهش به قانونمندی صاحباختیارش میروید، و زمین شوره زار [گیاهش] جز اندک [و هرزه] سر نزند؛ آیات را این گونه [در مثالها و تشبیهاتِ] مختلف برای سپاسگزاران بیان میکنیم.158
اعراف (7)
58
لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵۹﴾
نوح را بر قومش فرستادیم؛ گفت: ای قوم من، خدای را بندگی کنید، هیچ معبودی جز او ندارید؛ من از مجازاتِ(1) روزی بزرگ بر شما میترسم.158
اعراف (7)
59
برای توجیه ترجمه «عذاب» به مجازات، به زیرنویس آیه 14 نساء(4) مراجعه فرمایید.
قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ ﴿۶۰﴾
سران قومش گفتند: تو را در گمراهی آشکاری میبینیم.158
اعراف (7)
60
قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۶۱﴾
گفت: ای قوم من، نشانی از گمراهی در من نیست، بلکه رسولی از سوی صاحباختیار جهانیانم.158
اعراف (7)
61
أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ ﴿۶۲﴾
پیامهای صاحباختیارم را به شما میرسانم، برای شما خیرخواهی میکنم و از [تدبیر و قدرت] خدا چیزهایی میدانم که شما نمیدانید.158
اعراف (7)
62
أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ وَ لِتَتَّقُوا وَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۶۳﴾
آیا در شگفتید از اینکه اندرزی از جانب صاحباختیارتان توسّط مردی از خودتان برای شما رسیده است تا شما را هشدار دهد و شما هم پرواپیشه شوید، بسا که مورد رحمت [خدا] قرار گیرید(1)؟158
اعراف (7)
63
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 2 یونس(10) و 94 اسراء(17) آمده است.