وَ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ يَبْكُونَ وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعاً ﴿۱۰۹﴾
گریان سر به خاک می‌سایند و قرآن بر فروتنی‌شان می‌افزاید.
سوره اسراء (17) آیه 109
صفحه
292
سوره
اسراء (17)
آیه
109
قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلاً ﴿۱۱۰﴾
بگو: [خدای را] خواه «اللّه » بخوانید یا «رحمان»؛ به هر نام که بخوانید، نیکوترین نامها خاصّ اوست(1)؛ نماز خویش را نه به آوای بلند بخوان و نه آهسته و روشی با اعتدال انتخاب کن.
سوره اسراء (17) آیه 110
صفحه
292
سوره
اسراء (17)
آیه
110
1
برخی از «اسماء الحسنی» را در آیات 22-24 حشر(59) ملاحظه فرمایید.
وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً ﴿۱۱۱﴾
بگو: ستایش(1) خاصّ خداست که فرزندی برنگزیده است و هیچ شریکی در فرمانروایی ندارد و کارسازی نیز برای رفع مذلت [نیاز] ندارد؛ او را به شایستگی تکبیر گوی.
سوره اسراء (17) آیه 111
صفحه
292
سوره
اسراء (17)
آیه
111
1
حمد در زبان عرب به معنای سپاس و ستایش - هر دو - آمده است؛ سپاس در برابر نعمت و ستایش در برابر کمالات ذاتی او. برای توضیح بیشتر به زیرنویس آیه 34 فاطر(35) مراجعه فرمایید.