سوره هود (11) - نام یکی از پیامبران
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای گسترده‌مهر [و] جاودان‌مهر-
هود (11)
-
الر كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ ﴿۱﴾
الف، لام، راء؛ [این] کتابی است که آیاتش از جانب فرزانه‌ای آگاه استحکام یافته، آنگاه به وضوح بیان شده است؛221
هود (11)
1
أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنَّنِي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ ﴿۲﴾
[پیامش این است] که جز خدای را بندگی نکنید؛ من از جانب او برای شما هشداردهنده و بشارت‌دهنده‌ام؛221
هود (11)
2
وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿۳﴾
و اینکه از صاحب‌اختیار خویش آمرزش بخواهید و به درگاه او بازآیید، تا شما را از بهره‌ای نیکو تا سرآمدی معین برخوردار نماید(1) و پاداش هر صاحب فضیلتی را عطا کند؛ و اگر روی برتابید(2)، از مجازات روزی بزرگ بر شما می‌ترسم.221
هود (11)
3
در برابر معیشت سخت و تنگی که برای غافلان از یاد خدا در آیه 124 طه(20) بیان شده است.
کلمه «تولّوا» در اصل «تَتَوَلَّوا» بوده است.
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۴﴾
بازگشت شما به پیشگاه خداست و او بر هر کاری تواناست.221
هود (11)
4
أَلا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيابَهُمْ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ ﴿۵﴾
آگاه باشید که آنان [هنگام دعوت پیامبر] خود را به کناری می‌کشند تا از او پنهان شوند؛ آگاه باشید که آنگاه که خود را پنهان می‌دارند(1)، خدا هر چه پنهان و آشکار کنند می‌داند(2)، که او به راز دلها داناست.221
هود (11)
5
معنی تحت‌اللفظ این عبارت، «آنگاه که جامه‌های خود را بر سر می‌کشند» است، ولی این عبارت، یک اصطلاح است که نمی‌توان آن را تحت‌اللفظ ترجمه کرد.
به آیه 7 طه(20) توجّه فرمایید.
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ ﴿۶﴾
هیچ موجود زنده‌ای(1) روی زمین نیست جز آنکه روزی‌اش بر عهده خداست و محلّ زیست و آرامگاهش را می‌داند(2)؛ و همه چیز در کتاب روشن [علم خدا] ثبت است.222
هود (11)
6
واژه «دابّه» به معنی جنبنده یا موجود زنده در قرآن گاهی شامل انسان و غیر انسان است مثل همین آیه 6 هود و گاهی شامل جانداران به جز انسان و پرندگان مثل آیه 38 انعام(6) و گاهی شامل همه جانداران به جز انسان مثل آیه 60 عنکبوت(29).
مفهوم آیه به بیان دیگر درآیه 60 عنکبوت(29) آمده است.
وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ لَئِنْ قُلْتَ إِنَّكُمْ مَبْعُوثُونَ مِنْ بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبِينٌ ﴿۷﴾
اوست که آسمانها و زمین را طی شش دوران آفرید و [قبل از آن] عرش او بر آب قرار داشت(1)، هدف [از آفرینش] این بود که شما را بیازماید که کدام یک در عمل بهترید(2)؛ و اگر بگویی پس از مرگ برانگیخته خواهید شد، انکارورزان خواهند گفت: این جز [تصوّری باطل و] جادویی آشکار نیست.222
هود (11)
7
این آیه یکی از دشوارترین متشابهات قرآن است. هیچ یک از مفسّران گذشته نکته روشنگری در مورد آن نگفته‌اند، ولی تفسیر نمونه به نکته‌ای اشاره کرده است که با نظریات علمی جدید سازگاری دارد و ترجمه آیه با کلمات در تقدیر به این صورت خواهد بود: «عرش او بر توده گداخته و آب (گونه‌ای) قرار داشت» باید توجّه داشت که در زبان عرب به هر مایعی «ماء» می‌گویند؛ واللّه اعلم.
برای توجیه افزوده، با آیه 2 ملک(67) مقایسه فرمایید.
وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَيَقُولُنَّ ما يَحْبِسُهُ أَلا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ ﴿۸﴾
اگر مجازات آنان را چند صباحی به تأخیر اندازیم، [به ریشخند] خواهند گفت: چه چیز آن را بازمی‌دارد؟ آگاه باشید روزی که مجازاتشان فرارسد، از آنان بازداشته نخواهد شد و مجازاتی که استهزایش می‌کردند، دامنگیرشان خواهد شد.222
هود (11)
8
وَ لَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْناها مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُسٌ كَفُورٌ ﴿۹﴾
اگر انسان را از رحمت خود برخوردار سازیم، آنگاه [به مصلحتی] آن را از او بازداریم، نومید و ناسپاس خواهد شد(1).222
هود (11)
9
مفهوم آیه به بیان دیگر در آیات 15 و 16 فجر(89) آمده است.
وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ نَعْماءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
و اگر پس از گزندی که به او رسیده است، نعمت و آسایشی به او بچشانیم، خواهد گفت: مشکلات از من برطرف شد؛ چرا که سرمست و فخرفروش است؛222
هود (11)
10