پس از ترکیب اسپرم و اوول در رحم، سلّولِ تشکیل شده تدریجاً تقسیم و بزرگتر می‌شود؛ پس از آنکه تا حدود کمی بزرگ شد، به وسیله یک بند به جدار رحم می‌چسبد و مثل گیاه ریشه می‌دواند که از آن طریق تغذیه و رشد می‌کند؛ همین ریشه است که بعدا جفت را تشکیل می‌دهد؛ در این حالت، جنین شبیه به یک توت است که به شاخه‌اش چسبیده و یا شبیه به یک زالوی کوچک است که به عضوی از بدن می‌چسبد. در این مرحله که جنین به دیواره رحم معلّق است، قرآن آن را به نام «علق» نامیده است؛ و اتّفاقا زالو هم در لغت عرب «علق» نامیده می‌شود؛ «مِعلَق و مِعلاق» هم قلاب و چنگک است که چیزی به آن آویخته می‌شود. جنین در این مرحله همان‌گونه که در آیه 5 حج(22) آمده است، مرحله بین نطفه (ترکیب اسپرم و اوول) و مضغه (پاره گوشت) می‌باشد.

مفهوم این آیه به بیان کاملتر در آیه 78 نحل(16) آمده است.