سوره سجده (32) - سجده
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای گستردهمهر [و] جاودانمهر
صفحه
-
سوره
سجده (32)
آیه
-
الم ﴿۱﴾
الف، لام، میم
سوره سجده (32) آیه 1
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
1
تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ ﴿۲﴾
نزول این کتاب که در [الهی بودن] آن تردیدی نیست، از جانب صاحباختیار جهانیان است.
سوره سجده (32) آیه 2
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
2
أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ﴿۳﴾
ولی آنان میگویند: قرآن را خودش جعل کرده است(1)؛ [نه،] بلکه [گفتار] حقّی است از جانب صاحباختیارت(2) تا گروهی را که قبل از تو هیچ هشداردهندهای به سراغشان نیامده است، هشدار دهی، بسا که هدایت شوند.
سوره سجده (32) آیه 3
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
3
1
به آیات 44-46 حاقه(69) توجّه فرمایید.
2
به آیه 166 نساء(4) توجه فرمایید.
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ ما لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِيعٍ أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ ﴿۴﴾
خداست که آسمانها و زمین و مابین آنها را طی شش دوران آفرید، آنگاه بر عرشِ [تدبیر] مستقر گشت؛ جز او کارساز و کمک کاری ندارید؛ آیا پند نمیپذیرید؟
سوره سجده (32) آیه 4
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
4
يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ﴿۵﴾
امور [جهان] را از آسمان تا زمین سامان میبخشد، آنگاه در روزی که مدّت آن به حساب شما هزار سال است، [جهان کنونی پایان یابد(1) و کردارها] به سوی خدا بالا میرود(2).
سوره سجده (32) آیه 5
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
5
1
به آیه 104 انبیاء(21) توجّه فرمایید.
2
به آیه 123 هود(11) و الیه یرجع الامر کله توجّه فرمایید.
ذلِكَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۶﴾
این است [وصفِ] دانای نهان و آشکار، فرا دست و مهربان،
سوره سجده (32) آیه 6
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
6
الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طِينٍ ﴿۷﴾
همان [خدایی] که هر چه آفرید، نیکو آفرید و آفرینش انسان را از خاک آغاز کرد؛
سوره سجده (32) آیه 7
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
7
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍ ﴿۸﴾
و نژادش را از عصاره آبی بیمقدار(1) مقرّر داشت؛
سوره سجده (32) آیه 8
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
8
1
کلمه «مهین» که در فارسی به عنوان اسم خانمها به کار میرود، هیچ گونه ارتباطی با کلمه «مَهین» عربی که در اینجا به کار رفته ندارد. واژه «مهین» در فارسی تشکیل شده از کلمه «مَه» ماه بعلاوه پسوند «ین».
ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً ما تَشْكُرُونَ ﴿۹﴾
آنگاه او را سامان داد و از روح خویش در او دمید، و برای شما گوش و چشم و دل قرار داد؛ [امّا] عدّه کمی [از شما] سپاس میدارید(1).
سوره سجده (32) آیه 9
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
9
1
معنی و مفهوم این آیه به بیان دیگری در آیه 78 مؤمنون(23) آمده است.
وَ قالُوا أَ إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ كافِرُونَ ﴿۱۰﴾
[پارهای از مردم] میگویند: چگونه وقتی در خاک مستهلک شدیم، آفرینش جدیدی خواهیم یافت؟ حقیقت این است که لقای صاحباختیارشان را انکار میکنند.
سوره سجده (32) آیه 10
صفحه
415
سوره
سجده (32)
آیه
10