در این آیه «هُوَ» ضمیر شأن است و در ترجمه نمی‌آید؛ ضمیر شأن به منظور عطف بیان و توجّه دادن به امر مهمّ، آورده می‌شود. مواردی از ضمیر شأن در ترکیب با حروف تأکید، به صورت «اِنَّهُ» و «اَنَّهُ» را در آیات 18 آل‌عمران(3) ، 99 نحل(16) ، 25 انبیاء(21) ، 109 مؤمنون(23) ، 9 نمل(27) ، 12 غافر(40) ملاحظه نمایید.

کلمه «صمد» به معنی‌‌ بی‌نیازی است که همه نیازمند به او هستند و این کلمه به تنهایی معنی و مفهوم آیه 29 رحمن(55) را دارد.

اشاره به گفتار ناهنجاری است که در آیات 30 توبه(9) و 100 انعام(6) آمده است.